część  II

Rację miała Auri kiedy napisała, że to będzie fantastyczny odcinek bo 20 minut należeć będzie do Prestona. Pozostałe minuty to Paul z Tracy oraz wyremontowana klinika. Ale zacznijmy od początku.

Paul i Tracy pojechali odwiedzić rodzinę Pope. Ich córka choruje na skomplikowana chorobę – wrażliwość skóry na promienie słoneczne. Projektanci stworzyli jej i jej rodzinie dom i ogród, który umożliwił dziewczynie w miarę normalne życie. Teraz w ramach małego rewanżu ona chce coś zrobić dla dzieci, które cierpią na jeszcze gorszą odmianę tej choroby – wrażliwość na światło dzienne. Te dzieci nie znają życia w dzień, szkodzi im nie tylko światło słoneczne ale i światło dnia. Mają poparzenia, chorują na raka skóry. Ich życie pełne jest ograniczeń. Dlatego dziewczyna postanowiła dać im trochę radości i zaprosić ich do Disneyworldu na Florydzie. Problem polegał na tym że musieli by tam bawić się w nocy. Ale to nic dla naszych projektantów. Paul i Tracy zadzwonili do Ty'a a ten wybrał się na rozmowę z dyrektorem Disneyworldu i sprawa załatwiona. Miasteczko otworzy swoje podwoje dla dzieci w nocy ze wszystkimi swoimi atrakcjami.
Nie da się opisać słowami radości jaka malowała się na twarzach dzieci, kiedy się o tym dowiedziały. Tyle w swoim życiu wycierpiały, tyle z życia tracą, mają tyle ograniczeń a mimo to sa takie radosne, pełne nadziei i tego zwyczajnego dziecięcego uroku. Jednak i w ich oczach można dostrzec powagę bo zdają sobie sprawę ze swoich ograniczeń i choroby.
Dzieci bawiły się a razem z nimi Paul Tracy i rodzice dzieci. Dziewczynki przytulały się do księżniczek, a chłopcy szaleli na kolejkach górskich.
Dla wszystkich zaśpiewał jeden z członków zespołu Beach Boys - Brian Wilson.

Bian to idol Paula. Paul powiedział że spotkaniem z nim spełnił i swoje marzenie.


Paul się popłakał, Tracy emocjonowała się bardzo, dzieci były szczęśliwe. Może spełniło się ich marzenie. Świąteczne marzenie.


Tymczasem Preston pojechał do Robin Leslie. Do Nowego Orleanu, który był kompletnie zniszczony przez huragan. Zburzone domy, wszędzie deski, rozwalone samochody, straszny obraz całkowitego kataklizmu. Kolejki ludzi po żywność. To ludzie, którzy stracili cały dorobek swojego życia. Katastrofa na olbrzymią skalę. I w całym tym krajobrazie Preston szukał kobiety, której kiedyś z ekipą pomogli. Znalazł ją w przyczepie kempingowej, na takim nazwijmy to 'osiedlu przyczep' gdzie mieszkała ze swoimi synami i rodziną. Leslie to kobieta bardzo doświadczona przez los. Straciła męża i najstarszego syna, teraz sama wychowuje trójkę młodszych synów. Opuściła dom kiedy się ewakuowała. Nie zabrała nic, najbardziej żal jej zdjęci i dokumentów. Nie wie nawet czy dom stoi. Boi się tam jechać i zobaczyć. Nie zniesie takiej straty, kolejnej w swoim życiu. Kto inny jednak może dac takie wsparcie mocnego ramienia jak nie Preston więc razem z kobietą jadą do jej domu. Tam czeka niespodzianka. Dom stoi. Uległ wprawdzie pewnym zniszczeniom, ale stoi a wszystkie pamiątki i zdjęcia zachowały się w nienaruszonym stanie. Jak gdyby ktoś nad nimi czuwał. Leslie jest szczęśliwa. I chce również odwdzięczyć się losowi za taki dar. Chce pomóc innym, którzy stracili wszystko. Jeden telefon Prestona do Ty'a i podjeżdżają ciężarówki od Searsa a w nich ubrania, koce, żywność i masa różnych rzeczy, które Leslie, Preston i wolontariusze mogą rozdać między potrzebujących. I tu niespodzianka. Nie tyko Ty ma swoich znajomych. Preston wykonuje jeden telefon i na miejscu akcji, gdzie rozdaje się rzeczy potrzebującym pojawia się Pierwsza Dama – Laura Bush. Włącza się w akcję, rozmawia, wręcza ubrania, rozdaje podpisy....Preston uznał że wnosi ona w serca pokrzywdzonych ludzi nadzieję. Niech mu będzie.





Preston i Leslie




Tymczasem  w Los Angeles. Tam trwają prace finiszujące w klinice.

Niestety są problemy z hydraulikami. Ty chwyta za telefon i za chwile na miejscu pracy stawia się James Denton – aktor z serialu 'Gotowe na wszystko' gdzie gra rolę hydraulika.

No Ty troszkę pokpił sprawę ale nie James.

Ten bowiem chwycił za narzędzia i pod czujnym okiem Eda pilnie pracował i montował urządzenia w łazience jak prawdziwy hydraulik


Po weekendowym remoncie Klinika wyglądała cudownie.

Nowa duża, kolorowa poczekalnia.


Kącik w poczekalni wydzielony dla dzieci z zabawkami i kolorowymi malunkami.

Sala w której lekarz przyjmuje małych pacjentów z obrazkami zwierząt na ścianach.


Stół Eda w pokoju lekarskim
Mnóstwo komputerów, nowych urządzeń.


Szafki na dokumenty, wyposażenie. I masa innych funkcjonalności.

dawniej



Duzo pomieszczeń
kuchnia




Szczęliwi pracownicy


uroczyste otwarcie dla pacjentów wraz z przecięciem wstegi


No a na otwarciu kliniki, kiedy padły słowa 'move that bus' grał zespół OAR, ten sam który gra piosenkę tytułową w 3 serii EMHE, koncert na żywo, ekstra!



Ty miał również prezent dla personelu. Trzy dziewczyny, które pracują w darmowej klinice chciały zostać pielęgniarkami, ale nie było ich stać na szkołę. Uczelnia ufundowała więc dla nich stypendium dzięki któremu będą mogły stać się wykwalifikowanymi pielęgniarkami.
Tyle łez juz dawno nie płynęło. Łez szczęścia, radości i wdzięczności.

Kolejny raz projektanci pokazali na co ich stać i że robienie dobra może byc też jednocześnie niezłą zabawą.





*******************************************************************************

Tradycyjnie coś o projektantach. Ale tym razem tylko o mojej ulubionej ostatnio trójce
Chociaż nie umniejszam wartości Ty'a Paige Michaela i Tracy
O wszystkich można mówić tyle dobrego, ze to się z czasem może normalnie nudzić, ale ...

PRESTON
gdyby w każdym odcinku pokazywali tyle Prestona ile w tym to ja bym była w 7 niebie
samochód umie prowadzić
i stwierdzam że lubi się przytulać i ogólnie dotykać...no chyba że to jakiś dzień miał wyjatkowy...jak sie przyjrzeć to non stop obejmował ową Leslie, całował we włosy, trzymał za rękę, obejmował z rączką na pleckach
a już najlepszy fragment był jak pożegnał Laurę Bush 'na misia' – mocny objęciem, bo jak stwierdził on tak właśnie się żegna bosko
i w kieszeni nosi ową dziwaczna ni to szmatkę ni to chustkę, ma ja do obcierania potu z twarzy, kto widział wie
no i tańczył na końcu odcinka, albo lepiej mówiąc starał się tańczyć
ale no uroczy był w tym odcinku nie da się ukryć

ED
jego można kochać już za sam akcent i za fantastyczne koszulki
fajny facet i tyle, juz nie mam słów żeby chwalić jego samego i jego talent

/Ed i wózki dla mam - pacjentek kliniki/

PAUL
uśmiech, wrażliwość, dobroć
cudowny facet, człowiek, projektant

Świąteczne życzenia. Świąteczne marzenia. Dzięki telewizji, dzięki projektantom, dzięki ludziom, którzy mają serce mogą się one spełnić. Wystarczy wierzyć i troszkę im pomóc. Na przykład napisać do ABC

widziałam Prestonka, było go bardzo dużo. chciałabym byc na miejscu tej Robin, która szła sobie z nim za rączkę, choć bardzo szkoda jej rodziny.

no tak, muszę przyznać że jestem szczerze zawiedziona tym do zobaczyłam (musiałam to przetrawić więc nie pisałam wcześniej), miałam ochotę paść na podłowę i walić w nią rękami w ataku histerii, Prestona przykrótko obcieli i dziwnie wyglądał, ale to jeszcze małe piwo, te obmacywanki, chodzenie ze rączkę... chodź, chodź kochanie Preston Cię przytuli, szczyt gejostwa... wyłam z rozpaczy... a już jak powiedział do Mrs. Bush: pożegnajmy się po mojemu, miałam ochotę przywalić mu w łeb encyklopedią i to najlepiej od razy 24-tomową, wprawdzie miałabym problem z doskokiem ale może jakaś drabinka by się znalazła... jaki normalny facet mówi pożegnajmy się po mojemu... do pani prezydentowej...

jedno jest pewne Preston zna ludzi, którzy znają ludzi...

nooooooo Paul był uroczy

Lili napisał:

chwyci mocno, zdecydowanie i zrobi co trzeba jak namietny mężczyzna

Lili czy aby napewno nie pomyliły Ci się programy?????

a co tam, mi się podoba jak jest dużo Prestona... nawet jak się zachowuje tak jak się zachowuje...

no wiesz... a w ogóle odgarnianie włosów z czoła to ma takie gejowskie że aż się boję jak to widzę...

może chciał na tym filmie żeby mu dęba stały a tu niestety takie loki